Wat is mesologie?

Mesologie is een vorm van geneeskunde waarin reguliere medische kennis op effectieve wijze geïntegreerd wordt met kennis uit complementaire (aanvullende) geneeswijzen in onderzoek en behandeling van vooral chronische aandoeningen of onbegrepen gezondheidsklachten. Reguliere geneeskunde, de Ayur Veda, Chinese geneeskunde, homeopathie, fytotherapie, orthomoleculaire geneeskunde en voedingsleer vormen de basis voor de Mesologie.

Indicaties

Een mesoloog bekijkt de mens in zijn geheel en zoekt naar de oorzaak van de klachten. Daardoor worden er niet alleen ziektebeelden behandeld, maar werkt de mesoloog ook preventief en/of verlicht zij chronische aandoeningen.

Lees verder
Consulten

Na het bespreken van het intakeformulier volgt het Mesologisch onderzoek. Dit bevat de volgende onderdelen: Chinees en Ayur Vedisch pols-tong-onderzoek, Lichamelijk onderzoek...

Lees verder
Bedrijven

Mesologie kan als nieuw begrip in de gezondheidszorg veel betekenen voor bedrijven. Het succes van uw onderneming is in sterke mate afhankelijk van de inzetbaarheid en productiviteit van uw medewerkers.

Lees verder

MESOLOGIE VERDER UITGELEGD

Mesologie is een relatief nieuw begrip in de gezondheidszorg. Deze functionele geneeskunde is een voor iedereen toegankelijke vorm van geneeskunde, omdat het duidelijkheid verschaft in de oorsprong en betekenis van klachten en omdat er lichaamsvriendelijke therapieën toegepast worden. De basis wordt gevormd door een grondige kennis van anatomie, fysiologie, neurologie, pathologie, interne geneeskunde en de integratie van complementaire geneeswijzen. Dit zijn die complementaire geneeswijzen, die een wetenschappelijke basis hebben en waar voortdurend onderzoek naar wordt gedaan. Mesologie is een toegepaste wetenschap, waarin de reguliere medische kennis van groot belang is voor de samenwerking met de reguliere geneeskunde.

 

Mesologie vervangt de reguliere geneeskunde niet, maar werkt aanvullend en streeft naar een synthese tussen reguliere en complementaire geneeswijzen, waarin een goede samenwerking met huisartsen, specialisten en andere disciplines in de gezondheidszorg voorop staat.

Grieks: mesos=midden, logos=leer.
Meso betekent midden. De Mesologie staat in het midden tussen de reguliere en complementaire geneeskunde en vervult daarin een brugfunctie.

 

De term Mesologie is afgeleid van het mesoderm. Het mesoderm is het embryonale kiemblad waarin o.a. zelfregulerende mechanismen zijn ondergebracht. Het is de middelste laag in de eerste dagen van het embryo. Zonder het mesoderm kunnen de andere lagen (het ento- en ectoderm) zich niet ontwikkelen. In het lichaam vormt het een communicatienetwerk gericht op de handhaving van het evenwicht; de homeostase. Feitelijk worden zowel ziekte als gezondheid gereguleerd door het mesodermaal weefsel. Ons lichaam bestaat voor 60% uit weefsels welke uit het mesoderm ontstaan zijn.

De Mesologie heeft een unieke benaderingswijze, waarin reguliere en complementaire geneeswijzen worden samengebracht. Hierbij worden alle aspecten van het bestaan en het ontstaan van ziekte betrokken. Alle kanten van de patiënt en de uitingen van zijn of haar klachten (lichamelijk, emotioneel, mentaal, e.d.) worden bekeken. De transparantie in het totale Mesologisch onderzoek geeft een heldere weergave van het unieke individu.

 

De filosofie over het bestaan en ontstaan van gezondheid en ziekte is in de Mesologie gebaseerd op een drietal principes:

  1. Het menselijk lichaam vormt een functionele eenheid. De mens staat in voortdurende wisselwerking met zijn omgeving. In reactie op deze wisselwerking reageert de mens telkens als één geheel. Het fysieke, mentale, emotionele en energetische lichaam is één in functie.
  2. Er is altijd samenhang tussen functie en dysfunctie. Wanneer een mens uit balans is, ondergaan de structuren (gewrichten, spieren, huid, organen e.d.) symptomatische veranderingen. Er ontstaan klachten. Wanneer deze klachten voortduren ontstaat er een dysfunctie. Door de samenhang tussen functie en dysfunctie vast te stellen kan de oorzaak van de dysbalans gevonden worden.
  3. De mens bezit zelfregulerende krachten en is in staat zich voortdurend aan te passen aan interne en externe veranderingen. Niet de veranderingen zelf (bv. toename bacteriën, verkeerde voeding e.d.), maar de manier waarop het individu op deze veranderingen reageert, is bepalend voor het ontstaan van gezondheid of ziekte. Het zelfregulerend vermogen stimuleert de gezondheid en is gericht op het herstel van het evenwicht.